Peggy Verzett

In 2005 debuteerde ik bij uitgeverij van Oorschot met Prijken die buik (genomineerd voor de Paul Peeters Poëzieprijs te Landgraaf), een bundel waarin losse gedichten afgewisseld worden met een paar cycli. In 2010, kwam Vissing uit bij Querido, een bundel waarin wordt gewandeld van land naar stad. In juni 2016, verscheen een ode aan een moeder als een ode aan alle moeders, getiteld, haar vliegstro. In oktober 2019, werd de eerste  Jana Beranováprijs aan mij uitgereikt; een oeuvreprijs voor onafhankelijke auteurs die zich niet laten leiden door conventionele, modieuze of morele criteria. In 2023 verscheen een ronde bol een ronde bol, ('poezie is een gloeiende bol’ / Paul Rodenko). In deze bundel rolt een bol over verscheidene taalplaatsen - onder een zonsondergang naar een volle maannacht, opwaarts naar een zonovergoten berghelling in Italie waar een Middeleeuwse stad ligt. Verschillende taal blijft plakken op het oppervlak - zichzelf overlappende en of door elkaar lopende taal, volbeladen en achter elkaar aan doorrollende.

'Poetry, can communicate before it is understood', sprak T.S Eliott. Deze uitspraak tikte aan bij mij. Liever houd ik deze tekst kort en nodig de verbeelding uit op buitenissige schoenen, net zo lang totdat ik denk iets te hebben neergezet dat zichzelf kan zijn. Een goed gedicht of kunstwerk is van zichzelf, ook voor de lezer.

‘I must create a system, or be enslaved by another man's. I will not reason and compare: my business is to create.’

(William Blake)